هبوط در کویر

اول آبی این دل آخر اما زرد شد

آفتابی بو ابری شد سیاه و زرد شد

آفتابی بود ابری شد ولی باران نداشت

رعد و برقی زد ولی رگبار برگ زرد شد

صاف بود و ساده و شفاف عین آینه

آه این آینینه کی غرق غبار و گرد شد؟

هرچه با مقصود خود نزدیکتر می شد نشد

هرچه از هرچیز و هر ناچیز دوری کرد شد

هرچه روزی آرمان پنداشت حرمان شد همه

هرچه می پنداشت درمان است عین درد شد

درد اگر مرد است با دل راست رویارو شود

پس چرا از پشت سر خنجر زد و نامرد شد؟

سربه زیرو ساکت و بی دست و پا می رفت دل

یک نظر روی تو را دید و حواسش پرت شد

برزمین افتاد چون اشکی زچشم آسمان

ناگهان این اتفاق افتاد:زوجی فرد شد

بعد هم تبعید و زندان ابد شد در کویر

عین مجنون از پی لیلی بیابانگرد شد

کودک دل شیطنت کرده ست یک دم در ازل

تا ابد از دامن پر مهر مادر طرد شد......